معمولا در بچه های کم سن و سال ( سنین حدود 6-2 سال) که در رادیوگرافی اولیه تغییرات شدید نیست درمان بیماری پرتس فقط به صورت تحت نظر داشتن بیمار است. در این بچه ها احتمال تغییر شکل سر استخوان ران کمتر از دیگر گروه های سنی است.
جدای از اینکه تصمیم پزشک تحت نظر نگه داشتن بیمار باشد و یا لازم شود وی را درمان کند کاهش درد بیمار و حفظ دامنه حرکتی بیمار اهمیت دارند.
معمولاً برای کاهش درد بیمار و التهاب مفصل از داروهای ضدالتهاب مثل بروفن بمدت چند ماه استفاده میشود.
ممکن است لازم باشد تا بیمار برای مدتی از عصای زیر بغل استفاده کند.
وسعت نکروز سر استخوان ران از معیارهای مهم تصمیم گیری برای درمان است
در مواردی که محدودیت حرکتی در مفصل ران وجود داشته باشد، ممکن است دوره کوتاهی استراحت و کشش اندام و یا یک دوره فیزیوتراپی مفید باشد. در فیزیوتراپی حرکات ساده ای به کودک و والدین او آموزش داده میشود تا دامنه حرکتی مفصل بهتر شود. به این صورت که
- بچه به پشت میخوابد و زانوها را خم کرده در حالی که کف هر دو پا روی زمین است. والدین او زانوهایش را با کف دست میگیرند. بچه سعی میکند بصورت فعال زانوهایش را به هم نزدیک کرده و از هم دور کند و والدین او سعی میکنند در این حرکات به او کمک کنند.
- بچه به پشت میخوابد و پاهایش را صاف و مستقیم روی زمین نگه میدارد و سعی میکند کل اندام پایینی خود را به داخل و خارج بچرخاند.
این نرمش ها باید بصورت روزانه و هر روز چند بار با نظارت سرپرست کودک انجام شوند تا دامنه حرکتی مفصل در محدوده قابل قبولی باقی بماند.
درمان پرتس بصورت نگه داشتن سر استخوان ران در درون حفره استابولوم Containment به دو روش غیر جراحی و جراحی انجام میشود.در روش غیر جراحی استفاده از بریس جهت نگهداشتن سر استخوان ران در داخل استابولوم میباشد.
بریس اسکاتیش رایت جهت بیماران لگ پرتز
نتیجه درمانی در این دو روش تقریبا یکسان بوده و تفاوت عمده ای با هم ندارند ولی به علت اینکه روش درمان جراحی برای بیمار راحت تر و قابل قبول تر است امروزه درمان اکثر این بیماران (در صورتیکه نیاز به درمان داشته باشند) با استفاده از عمل جراحی انجام میشود.
منبع:ایران ارتوپد
امید وارم همیشه ملس باشین
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
